Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a skirmish

  • 1 velitatio

    skirmish, bickering, dispute, wrangling

    Latin-English dictionary of medieval > velitatio

  • 2 concursātiō

        concursātiō ōnis, f    [concurso], a running together, thronging: multa (populi): percontantium.—A collision, conflict: incidentium aliorum in alios, L.: utriusque exercitūs, Cs.: proelii, N. —A running about, going to and fro: huius concursationes: (mulierum) incerta, L.: decemviralis, a travelling over the provinces.—A skirmishing, swift movement (of troops): maior quam vis, L., Cu.—Fig., coincidence, correspondence: quae concursatio somniorum?
    * * *
    running/pushing together; journeying to and fro; skirmish; disorderly meeting

    Latin-English dictionary > concursātiō

  • 3 concursō

        concursō —, —, āre, freq.    [concurro], to run to and fro, run about, fly around: urbe totā: dies noctīsque: per viam, L.: concursant praetores, travel about: in his administrandis rebus quam maxime concursari iubet, Cs.—With acc, to ramble about, visit, traverse, frequent: domos omnium: provinciam: mortalium lectos. — To fight irregularly, skirmish: in proelio, L.: ad concursandum inter saxa aptior (cohors), L.
    * * *
    concursare, concursavi, concursatus V
    rush/run to and fro/about/together/to visit; clash; visit in turn; run through

    Latin-English dictionary > concursō

  • 4 levis

        levis e, adj. with comp. and sup.    [2 LEG-]. —Of weight, light, not heavy: terra, light soil, V.: levis armaturae Numidae, light-armed, Cs.: miles, L.: nudi, aut sagulo leves, lightly clad, Ta.: Per levīs populos, shades, O.: virgāque levem coerces Aureā turbam, H.—Of digestion, light, easy to digest: malvae, H.—Of motion, light, swift, quick, fleet, nimble, rapid: venti, O.: pollex, O.: ad motūs leviores, N.: Messapus cursu, V.: Quaere modos leviore plectro, gayer, H.: hora, fleeting, O.— Slight, trifling, small: Ignis, O.: tactus, gentle, O.: querellae, O.—Fig., without weight, of no consequence, light, trifling, unimportant, inconsiderable, trivial, slight, little, petty: labores, T.: haec leviora fortasse: verba: auditio, unfounded report, Cs.: cui res et pecunia levissima fuit, insignificant: proelium, skirmish, Cs.: leviore de causā, Cs.: praecordia levibus flagrantia causis, Iu.: versūs, H.: Flebis levis, neglected, H.: rati, leviorem futurum apud patres reum, L.— Easy, light: non est leve Observare, no easy matter, Iu.: quidquid levius putaris, easier, Iu.: leviora tolli Pergama, H.—Of character, light, light-minded, capricious, fickle, inconstant, untrustworthy, false: mulieres sunt levi sententiā, T.: homo: tu levior cortice, H.: iudices: quid levius aut turpius, Cs.: auctor, L.: spes, empty, H.— Light, not severe, mild, gentle, pleasant: alquos leviore nomine appellare: audire leviora, milder reproaches, H.: eo, quod levissimum videbatur, decursum est, mildest, L.: Sithoniis non levis Euhius, i. e. hostile, H.
    * * *
    leve, levior -or -us, levissimus -a -um ADJ
    light, thin, trivial, trifling, slight; gentle; fickle, capricious; nimble; smooth; slippery, polished, plain; free from coarse hair/harsh sounds

    Latin-English dictionary > levis

  • 5 parvolus or parvulus

        parvolus or parvulus adj. dim.    [parvus], very small, little, petty, slight: pueri: parvola magni formica laboris, H.: impulsio: res, H.: proelium, skirmish, Cs.—Of age, little, young: soror, T.: segmentatis dormisset parvula cunis, when a child, Iu.: mansuefieri ne parvuli quidem (ursi) excepti possunt, even when caught young, Cs.— As subst: a parvulo, from childhood, T.: ab parvulis, from their infancy, Cs.

    Latin-English dictionary > parvolus or parvulus

  • 6 advelitatio

    Latin-English dictionary > advelitatio

  • 7 concursatorius

    Latin-English dictionary > concursatorius

  • 8 velitor

    velitari, velitatus sum V DEP
    skirmish; fight like light troops (velites)

    Latin-English dictionary > velitor

  • 9 advelitatio

    ad-vēlĭtātĭo, ōnis, f. [velitor], a skirmish of words, logomachy: jactatio quaedam verborum figurata ab hastis velitaribus, Paul. ex Fest. p. 28 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > advelitatio

  • 10 concursatorius

    concursātōrĭus, a, um, adj. [concursator], of or pertaining to skirmishing:

    pugna,

    a skirmish, Amm. 16, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > concursatorius

  • 11 concurso

    con-curso, āre, v. freq. n. and a.
    I.
    To come violently together, to rush together, clash:

    concursare, coire et dissultare vicissim (semina),

    Lucr. 3, 396.—Far more freq. and class.,
    II.
    To go to and fro, run about, rush hither and thither, travel about (cf. commeo).
    A.
    Neutr.:

    nunc hinc, nunc illinc,

    Lucr. 2, 215:

    Titurius trepidare, concursare, etc.,

    Caes. B. G. 5, 33:

    concursabant barbatuli juvenes,

    Cic. Att. 1, 14, 5:

    dies noctesque,

    id. Rosc. Am. 29, 81; Liv. 4, 6, 9; 5, 8, 8:

    circum tabernas,

    Cic. Cat. 4, 8, 17:

    per viam,

    Liv. 9, 24, 12: cum concursant ceteri praetores, to travel about (corresp. with tempus in itineribus consumere), Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29; and impers. pass.:

    in his administrandis rebus quam maxime concursari jubet,

    Caes. B. G. 5, 50. —
    2.
    In milit. lang., to skirmish: in proelio, [p. 406] Liv. 28, 2, 7; cf. concursatio, III. 2., and concursator.—
    B.
    Act.: concursare aliquid, to rove or ramble somewhere, to visit a place, to frequent (only in Cic.; sometimes interchanged with circumcurso;

    v. h. v.): cum jam hoc novo more omnes fere domos omnium concursent,

    to go from house to house, Cic. Mur. 21, 44:

    concursare et obire provinciam (praetores),

    id. Verr. 2, 5, 31, § 80; cf.

    the preced.: concursare omnium mortalium non modo lectos, verum etiam grabatos,

    id. Div. 2, 63, 129; cf.:

    concursare lecticula mecum,

    id. Fam. 7, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > concurso

  • 12 decurro

    dē-curro, cŭcurri or curri (cf.:

    decucurrit,

    Caes. B. G. 2, 21; Tac. A. 2, 7; Suet. Ner. 11:

    decucurrerunt,

    Caes. B. G. 2, 19, 7; Petr. 64, 3:

    decucurrerat,

    Liv. 1, 12:

    decucurrisse,

    id. 25, 17; also,

    decurrerunt,

    id. 26, 51; 38, 8:

    decurrēre,

    Verg. A. 4, 153; 11, 189:

    decurrisset,

    Liv. 33, 26), cursum, 3, v. n. and (with homogeneous objects, viam, spatium, trop. aetatem, etc.) a., to run down from a higher point; to flow, move, sail, swim down; to run over, run through, traverse (class. and very freq.). —
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    de tribunali decurrit,

    Liv. 4, 50: Laocoon ardens [p. 524] summa decurrit ab arcs, Verg. A. 2, 41; cf.:

    ab agro Lanuvino,

    Hor. Od. 3, 27, 3; for which merely with the abl.:

    altā decurrens arce,

    Verg. A. 11, 490; cf.:

    jugis,

    id. ib. 4, 153:

    Caesar ad cohortandos milites decucurrit,

    Caes. B. G. 2, 21; Suet. Ner. 11:

    ad naves decurrunt,

    Caes. B. C. 1, 28, 3; cf.:

    ad mare,

    Liv. 41, 2:

    ego puto te bellissime cum quaestore Mescinio decursurum (viz., on board ship),

    Cic. Fam. 16, 4, 3; cf.:

    tuto mari,

    to sail, Ov. M. 9, 591:

    celeri cymbā,

    id. F. 6, 77:

    pedibus siccis super summa aequora,

    id. M. 14, 50:

    piscis ad hamum,

    Hor. Ep. 1, 7, 74:

    monte decurrens velut amnis,

    id. Od. 4, 2, 5; Liv. 38, 13; Ov. M. 3, 569:

    uti naves decurrerent,

    should sail, Tac. A. 15, 43:

    in insulam quamdam decurrentes,

    sailing to, Vulg. Act. 27, 16:

    amnis Iomanes in Gangen per Palibothros decurrit,

    Plin. 6, 19, 22, § 69:

    in mare,

    Liv. 21, 26.— Pass. impers.:

    nunc video calcem, ad quam cum sit decursum, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 8, 15:

    quo decursum prope jam siet,

    Lucr. 2, 962.—
    (β).
    Act.:

    septingenta milia passuum vis esse decursa biduo?

    run through, Cic. Quint. 21, 81:

    decurso spatio ad carceres,

    id. Sen. 23, 83; cf.

    , with the accessory idea of completion: nec vero velim quasi decurso spatio ad carceres a calce revocari,

    id. de Sen. 23, 83; and:

    decursa novissima meta,

    Ov. M. 10, 597: vada salsa puppi, Catull. 64, 6.—
    2.
    Transf., of the stars ( poet.), to accomplish their course: stellaeque per vacuum solitae noctis decurrere tempus, Lucan. 1, 531; cf.

    lampas,

    id. 10, 501. —
    B.
    Esp., milit. t. t., to go through military exercises or manœuvres, to advance rapidly, to charge, skirmish, etc.:

    pedites decurrendo signa sequi et servare ordines docuit,

    while performing evolutions, Liv. 24, 48; cf. id. 23, 35; 26, 51; 40, 6 al.:

    ex montibus in vallem,

    Caes. B. G. 3, 2, 4; cf.:

    ex omnibus partibus,

    id. ib. 3, 4:

    ex superiore loco,

    Liv. 6, 33:

    ex Capitolio in hostem,

    id. 9, 4:

    ab arce,

    id. 1, 12:

    inde (sc. a Janiculo),

    id. 2, 10 et saep.:

    incredibili celeritate ad flumen,

    Caes. B. G. 2, 19, 7.— Pass. impers.:

    quinto (die) iterum in armis de cursum est,

    Liv. 26, 51.—
    2.
    Transf., to walk or run in armor, in celebrating some festival (usually in funeral games):

    (in funere Gracchi tradunt) armatum exercitum decucurrisse cum tripudiis Hispanorum,

    Liv. 25, 17:

    ter circum rogos, cincti fulgentibus armis, decurrēre,

    Verg. A. 11, 189; Tac. A. 2, 7; Suet. Claud. 1 (v. decursio). —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    (α).
    Neutr.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acreis,

    Lucr. 3, 312; 4, 706; 5, 1262: quibus generibus per totas quaestiones decurrimus, go over or through, Quint. 9, 2, 48; cf. id. 10, 3, 17; Plin. 7, 16, 15, § 72:

    omnium eo sententiae decurrerunt, ut, pax, etc.,

    come to, Liv. 38, 8:

    ides se non illuc decurrere, quod,

    Tac. A. 4, 40:

    ad Philotam,

    Curt. 7, 1, 28:

    ad consulendum te,

    Plin. Ep. 10, 96.— Pass. impers.:

    decurritur ad leniorem sententiam,

    they come to, Liv. 6, 19; Quint. 6, 1, 2:

    sermo extra calcem decurrens,

    Amm. 21, 1, 14:

    postremo eo decursum est, ut, etc.,

    Liv. 26, 18; so id. 22, 31; 31, 20; Tac. A. 3, 59.—
    (β).
    Act., to run or pass through:

    decurso aetatis spatio,

    Plaut. Stich. 1, 2, 14;

    and so of one's course of life,

    id. Merc. 3, 2, 4; Ter. Ad. 5, 4, 6; Ov. Tr. 3, 4, 33; cf.:

    lumen vitae,

    Lucr. 3, 1042: noctis iter, Pac. ap. Varr. L. L. 6, p. 6 Müll. (v. 347 Ribb.):

    vitam,

    Prop. 2, 15, 41; Phaedr. 4, 1, 2;

    aetatem (with agere),

    Cic. Quint. 31 fin.: tuque ades inceptumque unā decurre laborem (the fig. is that of sailing in a vessel; cf.

    soon after: pelagoque volans da vela patenti),

    Verg. G. 2, 39 Heyne:

    ista, quae abs te breviter de arte decursa sunt,

    treated, discussed, Cic. de Or. 1, 32, 148; cf.:

    equos pugnasque virum decurrere versu,

    to sing, Stat. Silv. 5, 3, 149: prius... quam mea tot laudes decurrere carmina possint, Auct. Paneg. in Pis. 198.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn.: ad aliquid, to betake one's self to, have recourse to:

    ad haec extrema et inimicissima jura tam cupide decurrebas, ut, etc.,

    Cic. Quint. 15; so,

    ad istam hortationem,

    id. Caecin. 33, 65:

    ad medicamenta,

    Cels. 6, 18, 3:

    ad oraculum,

    Just. 16, 3:

    ad miseras preces,

    Hor. Od. 3, 29, 59:

    Haemonias ad artes,

    Ov. A. A. 2, 99; cf.:

    assuetas ad artes (Circe),

    id. Rem. Am. 287. Rarely to persons:

    ad Alexandri exercitum,

    Just. 14, 2.— Pass. impers.:

    decurritur ad illud extremum atque ultimum S. C.... DENT OPERAM CONSVLES, etc.,

    Caes. B. C. 1, 5, 3.—
    2.
    Of the heavenly bodies, to set, move downwards:

    qua sol decurrit meridies nuncupatur,

    Mel. 1, 1, 1; Manil. 1, 505.—With acc., to traverse, Tibull. 4, 1, 160.—
    3.
    In the rhetor. lang. of Quint., said of speech, to run on, Quint. 9, 4, 55 sq.; 11, 1, 6; 12, 9, 2 al.—
    4.
    Proverb., to run through, i. e. to leave off:

    quadrigae meae decucurrerunt (sc. ex quo podagricus factus sum),

    i. e. my former cheerfulness is at an end, is gone, Petr. 64, 3.—So, haec (vitia) aetate sunt decursa, laid aside, Coel. in Cic. Fam. 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > decurro

  • 13 equito

    ĕquĭto, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [eques], to ride.
    I.
    Neutr.
    A.
    In gen. (class.):

    cum in illo nostro exercitu equitaret,

    Cic. Deiot. 10; Sall. J. 6, 1; Suet. Caes. 57; Hor. C. 2, 9, 24 al.:

    in equo,

    Dig. 9, 2, 57; cf.:

    in equuleis,

    Cic. Verr. 2, 4, 20; v. Equuleus, II. A.; and:

    in arundine longa,

    Hor. S. 2, 3, 248.—
    B.
    In partic. (acc. to eques, II. A.): EQVITARE antiqui dicebant equum publicum merere, Paul. ex Fest. 81, 15 Müll.—
    C.
    Transf.
    1.
    To skirmish, manœuvre:

    illa (certatio) qua tu contra Alfenum equitabas,

    Cic. Quint. 22, 73.—
    2.
    Of the horse, to go, Lucil. ap. Gell. 18, 5, 10, and ap. Non. 107, 1.—
    3.
    Of the wind, like hippeuein, to blow violently:

    Eurus per undas,

    Hor. C. 4, 4, 44: per caelum, Poët. ap. Censor. Fr. 14, § 9.—
    4.
    In mal. part., Juv. 6, 311.—
    II.
    Act., to ride through (post-Aug.).—In pass.:

    flumen equitatur,

    Flor. 3, 4, 5:

    equitataque Culmina Taÿgeti,

    Claud. Bell. Get. 192:

    fluxis equitata Bactra Parthis,

    Sid. Carm. 23, 249.

    Lewis & Short latin dictionary > equito

  • 14 parvolus

    parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

    ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

    Cic. Inv. 2, 3, 10:

    parvola magni formica laboris,

    Hor. S. 1, 1, 33:

    parvula, pumilis,

    Lucr. 4, 1162:

    impulsio,

    Cic. Inv. 2, 8, 25:

    res,

    id. Quint. 16, 53:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8:

    stridor,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    res,

    Hor. Ep. 1, 18, 29:

    tuta et parvola laudo,

    id. ib. 15, 42:

    proelium,

    a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

    detrimentum,

    id. ib. 5, 50:

    causa,

    Lucr. 4, 193.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

    parvula (soror),

    id. Eun. 3, 3, 18:

    segmentatis dormisset parvula cunis,

    when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    a parvulā aetate,

    Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

    si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

    Verg. A. 4, 328; cf.:

    rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

    Juv. 5, 138:

    parvulus enim natus est nobis,

    Vulg. Isa. 9, 6:

    exceptis parvulis,

    id. Matt. 14, 24.—Of animals:

    (ursi) parvuli excepti,

    Caes. B. G. 6, 28, 4.—
    B.
    Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

    quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

    Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
    C.
    Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

    aut nihil aut parvulum,

    Cels. 7, 18, 32:

    parvulum referret, an, etc.,

    Plin. Ep. 8, 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > parvolus

  • 15 parvulus

    parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

    ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

    Cic. Inv. 2, 3, 10:

    parvola magni formica laboris,

    Hor. S. 1, 1, 33:

    parvula, pumilis,

    Lucr. 4, 1162:

    impulsio,

    Cic. Inv. 2, 8, 25:

    res,

    id. Quint. 16, 53:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8:

    stridor,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    res,

    Hor. Ep. 1, 18, 29:

    tuta et parvola laudo,

    id. ib. 15, 42:

    proelium,

    a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

    detrimentum,

    id. ib. 5, 50:

    causa,

    Lucr. 4, 193.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

    parvula (soror),

    id. Eun. 3, 3, 18:

    segmentatis dormisset parvula cunis,

    when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    a parvulā aetate,

    Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

    si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

    Verg. A. 4, 328; cf.:

    rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

    Juv. 5, 138:

    parvulus enim natus est nobis,

    Vulg. Isa. 9, 6:

    exceptis parvulis,

    id. Matt. 14, 24.—Of animals:

    (ursi) parvuli excepti,

    Caes. B. G. 6, 28, 4.—
    B.
    Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

    quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

    Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
    C.
    Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

    aut nihil aut parvulum,

    Cels. 7, 18, 32:

    parvulum referret, an, etc.,

    Plin. Ep. 8, 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > parvulus

  • 16 praecursio

    praecursĭo, ōnis, f. [id.], a coming or going before. *
    I.
    In gen.:

    sine praecursione visorum,

    without a previous occurrence of phenomena, Cic. Fat. 19, 44.—
    II.
    In partic.
    * A.
    In milit. lang., a preliminary combat, a skirmish, Plin. Ep. 6, 13, 6.—
    B.
    In rhet. lang., a preparation of the hearer, Cic. Top. 15, 59.—
    C.

    Lewis & Short latin dictionary > praecursio

  • 17 pugnicula

    pugnĭcŭla, ae, f. dim. [pugna], a slight contest, a skirmish, Cato acc. to Perott. ad Mart. 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pugnicula

  • 18 velitor

    vēlĭtor, ātus, 1, v. dep. n. [veles], to fight like the velites or light troops, to skirmish (ante- and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    in eum lapidibus crebris,

    App. M. 9, p. 234, 25:

    equus postremis calcibus,

    id. ib. 7, p. 195, 12.—In mal. part.:

    primis Veneris proeliis,

    App. M. 5, p. 168, 6.—
    II.
    Trop.:

    tunc saga illa primis adhuc armis disciplinae suae velitatur,

    i. e. makes the first attempt, essays, App. M. 9, p. 230:

    contra aliquem scurrilibus jocis,

    id. ib. 8, p. 213, 11:

    calumniis in aliquem,

    id. Mag. p. 274:

    nescio quid vos velitati estis inter vos duo,

    i. e. have wrangled, Plaut. Men. 5, 2, 28:

    adversus impudentes et improbos in maledictis (with decertare convicio),

    Gell. 6, 11, 1:

    periculum alicui,

    to threaten with danger, App. M. 5, p. 164.

    Lewis & Short latin dictionary > velitor

См. также в других словарях:

  • Skirmish — Skir mish, n.[OE. scarmishe, scrymishe. See {Skirmish}, v. i.] 1. A slight fight in war; a light or desultory combat between detachments from armies, or between detached and small bodies of troops. [1913 Webster] 2. A slight contest. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Skirmish — Skir mish, v. i. [imp. & p. p. {Skirmished}; p. pr. & vb. n. {Skirmishing}.] [OE. skirmishen, scarmishen, OF. escremir, eskermir, to fence, fight, F. escrimer, of German origin; cf. OHG. scirmen to protect, defend, G. schirmen, OHG. scirm, scerm …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Skirmish at Many Branch Point — Part of Falklands War Date 10 June 1982 Location North of Port Howard, West Falkland …   Wikipedia

  • skirmish — [n] fight altercation, argument, battle, bout, brawl, brush, clash, combat, conflict, confrontation, disagreement, dispute, encounter, engagement, feud, fisticuffs*, fracas, fray, melee, quarrel, row, ruckus, rumble, run in*, scrap*, scuffle,… …   New thesaurus

  • skirmish — ► NOUN ▪ an episode of irregular or unpremeditated fighting. ► VERB ▪ engage in a skirmish. DERIVATIVES skirmisher noun. ORIGIN from Old French eskirmir, from a Germanic verb meaning defend …   English terms dictionary

  • skirmish — [skʉr′mish] n. [ME scarmoch < MFr escharmuche < It scaramuccia < schermire, to fight < Gmc, as in OHG * skirmjan, to protect < skirm, a guard: see SCREEN] 1. a brief fight or encounter between small groups, usually an incident of a …   English World dictionary

  • skirmish — index affray, collision (dispute), commotion, confront (oppose), confrontation (altercation) …   Law dictionary

  • skirmish — n *encounter, brush Analogous words: *contest, conflict, combat, fight, affray, fray: engagement, action, *battle …   New Dictionary of Synonyms

  • skirmish — noun ADJECTIVE ▪ brief, little, minor, small ▪ border ▪ early, first, opening ▪ …   Collocations dictionary

  • Skirmish at Island Mound — Infobox Military Conflict conflict=Skirmish at Island Mound caption= partof=the American Civil War date=October 29, 1862 place=Bates County, Missouri result=Union victory combatant1=United States of America combatant2=Missouri State Guard… …   Wikipedia

  • Skirmish at Waters Creek — The Skirmish at Waters Creek was a small skirmish during the American Revolutionary War between a group of local patriots and British troops. The skirmish occurred at Waters Creek in Newport News, Virginia, during the spring of 1781.cite book… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»